Yoga Beni Gövde Dismorfosundan Kurtardı … Bir tek canlı olması, organlarımı beslemek ve beynimi çalıştırmak için ihtiyaç duyulan kalorileri tamamen göz ardı ediyordum. ayrıntılar hayaldefterim de…
Yoga Beni Gövde Dismorfosundan Kurtardı
Bir genç olarak, gövde dismorfisinden yeme bozukluklarına kadar birçok gövde imgesi problemi yaşadım. Fazlaca zayıftım, ki bu halde istediğim buydu, fakat vücudumu hakkaten iyi mi bulunduğunu göremedim. Kalori alımını ve yanmasını saplantılıydım. Fitness Pal’imin (benim için tehlikeli bir araçtır) zamanından ilkin bile, yediğim her şeyde kaç kalori bulunduğunu ve muayyen egzersizlerle kaç kalori yakabileceğimi araştırıyordum. Bir tek canlı olması, organlarımı beslemek ve beynimi çalıştırmak için ihtiyaç duyulan kalorileri tamamen göz ardı ediyordum. Kısmen cehaletten mahrum, ama sıklıkla, kesinlikle olumsuz kalorilere ulaşmak istiyordum. Yediğimden daha çok yakmak istedim bu sebeple bu daha ince olacağım ve kendimi daha çok isteyeceğim ve daha sevinçli olacağım anlamına geliyordu. Sağ? Yanlış. Şu demek oluyor ki, fazlaca yanlış. Şimdi, hem akıl bununla beraber gövde açısından 32 yaşlarında sıhhatli bir birey olarak, tamamen yanlış olduğumu bilmek beni üzüyor.
Kalori sayımı, ebedi egzersizler ve aynadaki bedenime ne yazık ki baktığımda, ölçeklerdeki sayılara da saplantılıydım. Evde daima büyüyen bir terazimiz vardı, muhtemelen bu kadar doğru olmayan eski analog tür. Fakat ben dayanıyordu Bu ölçeklerin söylediklerine. Bu ölçekler, herhangi bir günde, muayyen bir saatte, herhangi bir günde iyi hissettiğimi yahut hissetmediğimi belirler. Yiyecek yedim, işedim, kaka yaptım, kustum, vb. Bulunmasına bağlı olarak günde birkaç kere tartıyorum. Hatta ekimin patlamasını veya bir böbreğin başarısız bulunmasına izin verdiğim zamanlar bile vardı, bu nedenle çıkarılması ve birazcık daha azca olması gerekirdi. Demek istediğim…o ne lan. Şimdiye kadar bu şekilde biçare ve saf bir noktaya geldiğim için beni korkutuyor takıntı Şimdi bildiğim bir şeyle, yaşamda saadet ve doyum için bu kadar önemsiz olmak. Vücudumdaki bu şekilde bir travma için başkalarının kendi isteklerine karşı acı çektiğini temenni ediyorum. İstediğim için kendimden nefret ettim fakat yeniden de istedim. Bu nefretin üstesinden gelmek ve bunun için kendimi affetmenin bir yolunu bulmak, başlı başına bir başka yokuş yukarı savaştı.
Yirmili yaşlarımda besin ile daha sıhhatli bir ilişkim vardı, fakat gövde imajım hala korkunçtu. O zamanlar “sıska” insanların da gövde imajı sorunları yaşayabileceği anlaşılmıyordu. İnsanlar vücudumla alakalı yorumlarımı fazlaca süratli bir halde reddetti, bu sebeple zayıftım, o yüzden öyleydi. ‘Burun kıvıracak bir şey değil.’ Dışarıda kim bilir o zamanlar birçok insanoğlunun “ülkü” bir figür bulunduğunu düşündüğüm şeye sahiptim, fakat içerisinde dehşete tutulmuş bir kız vardı. nefret edilen onun vücudu. Süratli bir halde bir hanıma dönüşüyordum ve umutsuzca yaşla beraber bir tür kişilik saygısı ve kendi haline kabul geleceğini umuyordum.
Yetişkinliğe yaklaşırken, sıhhatli olmak hakkındaki daha çok şey öğrenmeye başladım, yalnız ince. Umutsuzca olmaya çalışıyordum sıhhatli bu nedenle doktorumun tavsiyesi üstüne 16’da yoga dersine gitmeye başladım. Döşek odamın sınırları haricinde ve yapı ve rehberlik elde eden bir öğretmenle beraber, sınıflar 1000 gevreklik teğetimden çıkamayacağımı yahut zorlukla soluk alabilene kadar merdivenlerden inip çıkamayacağımı söylemiş oldu. Bir was oldukasa’ egzersiz. Ayrıca, orada hiç bir ölçüt bulunmadığından, çoğu zaman herhangi bir egzersizden sonrasında yaptığım benzer biçimde dersten sonrasında kendimi tartılamamıştım. Dersten sonrasında eve geldiğimde, kendimi tartıma dürtüsünü yitirdim ve yogadan sonrasında kendimi etkilemek için hiç bir şey yapmak istemediğim kadar yüksek hissetmeye başladım.
Ek olarak derslerden sonrasında değişik bir çeşit açlık bulunduğunu ayrım ettim. Bu kadar alışmış olduğum açlık değildi, uğraştığım açlık ve karşı koyabileceğim bir gurur duygusu hissetmedim. Vücudumun derinliklerinden yakıt için reel bir feryat benzer biçimde geldi. Birkaç sınıfta baş dönmesi ve yemek yetersizliğinden ötürü çökmüştüm ve bedenimde boşaldığımdan daha çok yakıt var ise, derslerden fazlaca daha fazlasını aldığımı ayrım ettim. Bu nedenle bir karar verdim. Yoga’nın vücudumu bir battaniyeye sarmak ve ona sarılmak benzer biçimde bir şey bulunduğunu hakkaten hissettim. Öyleydi İlgilenmek kendimin… o noktaya kadar yapmadığım bir şey. Bu duyguyu almaya geçinmek istersem, vücudumu muntazam bir halde beslemem gerekiyordu.
ölçüt takıntısı devam etti, sadece sayıların arttığını hissettiğim nefret ve pişmanlığı dengelemek için, yoga bana kendimi güvende hissetmeye başlamıştı ve ben de kendime saygılı bir şey hissetmeye başladım. Evde daima teraziler olduğu benzer biçimde, daima etraflarında olacaklarını düşündüm, bu nedenle dürtüye dayanmak bana kalmıştı. Bu nedenle üniversiteden evden ayrıldığımda ve artık terazim olmadığında, oldukça şok oldu. Sadece, banyo rutininin bir kısmının, birincil banyo işi kesinlikle, artık orada olmadığı hikayesinde rehavet hissini ayrım ettim. Ne vakit istersem kendimi tartıyamadım fakat daha da önemlisi istemedim. Hayatım süresince yapabileceğim fazlaca daha ilgi çekici ve keyifli şeyler vardı. Keşke o denli basit olsaydı. Tamam, bu nedenle etrafımda teraziler olmadığında kendimi tartma arzum yoktu, fakat oldukları vakit, mutlaka zorunda kendimi tart. Arkadaşlarınızın banyoları, spor salonu terazileri, eczaneler ve hatta Ikea terazileri, rampalara çıkmadan ilkin alışveriş sepetinizi yeni düz paket mobilyalarla doldurmaya fayda.
Senelerce devam eden sıkı çalışmaların ve neyin destek olacağını ve neyin daha fena hale geldiğini bulduktan sonrasında, saplantımın üstünden geçtim. Kiloya kafayı takmamama yardım eden bir şey, evde teraziye haiz olmamak ve ağırlığımı iyi mi hissettiğime ve giysilerin iyi mi uyduğuna karar vermeyi öğrenmektir. Ek olarak genel hatlarıyla bedenimi ve bir takım şeyin kilonuzu, ruh halinizi, zihinsel ve fizyolojik sağlığınızı iyi mi etkileyebileceğini daha iyi anlıyorum. Artık gövde imajı ve öz saygısı ile korkulu derecede acı çekmeme karşın besin ile fazlaca sıhhatli bir ilişkim var. Bazı zamanlar spor salonunda kendimi tartıyorum fakat yeniden de içimde bir şeyleri harekete geçiriyor. Hayatta işler iyiyken sevinçli olduğumda, ölçeklerde durmak mesele değil. Vücudumu ve yaptığım ve yapabileceğim her şeyi seviyorum. Kuvvetli ve kuvvetli hissediyorum ve vücudumun ve kilomun olduğuna tamamen güveniyorum. ince. Heck, ara ara düşünün bile oldukça iyi! Kim düşünmüş olabilir!
Boyum ve imal için sıhhatli bir ağırlığım var, sıhhatli yiyorum ve reg üstünde egzersiz yapıyorum. Ama yaşam limon atarken ve limonata yapmak için uğraşıyorken, hala aynada ve bana skalalarda gözüken şeyle, skalada gözüken şeyle tamam olmak için savaşım ediyorum. Ben kendimi kabul etmeme ve kendime hürmet duymamaya devam ediyorum, fakat devamlı araştırıyorum, inan bana. Şayet yoga bana bir şey öğrettiğinde, matın üstüne her bastığınızda, dün yahut bugün ilkin ne yapabileceğiniz mühim değil, yeni bir zorluktur. Her gün kendini sevme ve güvenden güçlenmiyorsam bile, mesele değil. Bunun ertesi gün matta beni bekleyen bir meydan okuma bulunduğunu biliyorum.
